Ik heb iets met dieren. Zo hoorde ik daarstraks op straat een oorverdovend gekrijs. Ik zag een kat weg draven met een in doodsnood verkerende merel dwars in zijn bek. ‘Jij bent toch van de Dierenbescherming?!’ leek de merel te gillen. ‘Nee, dat is pech, daar werk ik niet meer’, dacht ik een beetje plagerig terug. Maar zonder gekheid: de Dierenbescherming vindt dat de natuur z’n beloop moet hebben, dus liet ik dit maar gebeuren.
Lees verder...
