’Kunnen we dan nu in de drukkerij gaan kijken?’
De open dag van het Leidsch Dagblad trok zaterdag 6 maart zeker 1500 bezoekers. Het was daarmee drukker dan de vorige open dag van de krant, twee jaar geleden. Het Leidsch Dagblad gooide zijn deuren open ter gelegenheid van zijn 150ste verjaardag.
Meteen om 10 uur stroomde het publiek in groten getale toe. Het was natuurlijk ook koffietijd en de krant had er geen geheim van gemaakt dat er een enorme feesttaart zou staan van 2,5 vierkante meter. De aanval daarop werd bij binnenkomst direct geopend. Het was echter niet alleen de taart die in de gretige belangstelling stond van de bezoekers. Bij de workshops, demonstraties en lezingen was het de hele dag druk. De georganiseerde spelletjes, waar deelnemers kans maakten op allerlei prijzen zoals een televisie en hotelarrangementen, bleken ook erg populair.
Velen ook maakten van de gelegenheid gebruik zich te laten rondleiden door het pand Nieuwe Energie, waar sinds twee jaar de redactie van het Leidsch Dagblad is gevestigd. Om te zien en horen hoe tegenwoordig een krant wordt gemaakt, maar ook om het ’bedrijfsverzamelgebouw voor creatieve bedrijvigheid’ zelf te bezichtigen. Bij veel Leidenaars roept de voormalige lakenfabriek van Clos en Leembruggen herinneringen op.
Niet zelden bevonden zich bij de rondgeleide bezoekers oudgedienden uit het krantenvak, die met weemoed keken hoe tegenwoordig alles met computers gaat. Aangekomen bij attributen die als eerbetoon aan vroeger tijden op de redactie staan en hangen, waren zij het die de meest uitvoerige uitleg konden geven over het juiste gebruik ervan. Maar ook zij werden geconfronteerd met zaken van voor hun tijd. Honderdvijftig jaar is tenslotte niet niets. Zo schreef het Leidsch Dagblad over de Amerikaanse burgeroorlog en de grote brand die het Leidse stadhuis verwoestte. Bezoekers konden met een aantal oude jaargangen van de krant letterlijk terugbladeren in de tijd.
Teleurstelling was er ook. Want hoewel niemand opkijkt van fusies, automatisering en centralisatie, is een met andere kranten gedeelde drukpers voor sommigen een onwerkelijk iets. Want de krant, dat ís de pers. Een bezoek aan de indrukwekkende persen zat er echter niet in. Het enige antwoord op de af en toe gestelde vraag ’kunnen we dan nu in de drukkerij gaan kijken’ is dat daarvoor een reis naar andere steden nodig is.
Bij de foto: Wie jarig is, trakteert.
Foto: Dick Hogewoning
