Wat een aangename verrassing was dat, een week of zo geleden. Op weg naar Turbine, mijn werkplek in Nieuwe Energie, stond ik plots oog in oog met een geweldig intrigerend 'ding'. Het was op de eerste etage van het gebouw, waar je vanaf de galerij de open ruimte inkijkt, die met mooi invallend daglicht wordt verlicht.
Deze hal is een ideale plek om een space invader aan te treffen. Want daar moest ik meteen aan denken. Het ding, een bontgekleurd, gedraaid, in zekere zin verfrommeld maar tegelijkertijd ook opgeblazen object, zweefde roerloos in de lucht. 'Hallo!', riep ik opgetogen. 'Wat ben jij mooi!', maar hij antwoordde met plechtige stilte. Is het een verongelukte UFO? Een meteoriet? Het ei van een prehistorische pterodactylus? Of toch maar gewoon een reuzenslakkenhuis?
Je weet het niet.
Ik zag nog meer van zulke verschijningen, een hele familie: sommige lagen nog op de grond, andere zweefden verderop in de lichte hal en gaven een sprookjesachtig accent aan de erachter gelegen burelen van het Leids Dagblad. (Daar zat men alweer onverstoorbaar te ploeteren voor een volgende editie van de krant. Deze vroege vogels hadden zich misschien al eerder staan vergapen aan de onverwachte space invaders.) De objecten hadden allerlei kleuren en vormen, de één nog grilliger en ongenaakbaarder dan de ander. Een familie buitenaardse bezoekers die ons saaie bestaan hier op Aarde is komen opvrolijken. Fijn.
Tot mijn genoegen ontdekte ik ze later ook nog aan de muren van het restaurant en van de gang. Het zijn de papieren sculpturen, zo hoorde ik een dezer dagen, van kunstenaar en graficus Peter Gentenaar. Een geniale man, die dit allemaal van simpel papier kan maken.
Expositie vanaf woensdag 4 mei. Dat moet je zien.
Jan Dobbe
Meer columns van Jan Dobbe lezen? Ga dan naar www.jandobbe.nl/creatief-met-tekst/columns
<foto: Pico Communicatie/Rob Beurse
