Op YouTube kwam ik een filmpje tegen waarop te zien is hoe een man, of jongen, onwaarschijnlijke toeren uithaalt met een mountainbike. Hij rijdt over daken van huizen, springt er met doodsverachting vanaf, om zes meter lager op een schuurtje terecht te komen. Niks aan de hand, hij springt daar ook meteen weer vanaf en komt terecht op een smal muurtje. Alsof het niks is. Hij maakt salto's, scheurt over rotsen en springt als een steenbok van de ene naar de ander, soms hoogtes van meerdere meters overbruggend. Hoe doet-ie het? Och, heel veel lef, een stevige mountainbike, voorvering, een zachte achterband en dan is alles mogelijk.
Nou denken wij altijd: die dingen gebeuren alleen maar in de USA, hier in Nederland doen we hooguit aan hardrijden op de schaats en een beetje skateboarden. Maar nee hoor, het tegendeel is waar. Laatst was ik bij de opticien in de Breestraat, waar ik rustig op mijn beurt stond te wachten. Plots zie ik aan de overkant van de straat een man op een mountainbike voorbij vliegen, en terechtkomen op de rand van een grote plantenbak die langs de weg stond. In een keer staat hij stil en draait in een slag om. Hup! van de bak af en in volle vaart richting stadhuis. Daar klautert hij de treden van het bordes op en rijdt vervolgens in volle vaart de trapleuning af, maakt een halve salto en belandt opnieuw op de rand van de plantenbak. Ongelooflijk knap en gewaagd. Even plotseling als hij aan is komen vliegen, is hij weer verdwenen. Een politieauto rijdt door de straat, misschien heeft dat er iets mee te maken. 'Doet hij vaker hoor', laat de opticien laconiek weten. 'Regelmatig is hij hier aan het oefenen.' Hij kijkt verder niet meer van zijn werk op.
Jan Dobbe
Meer columns van Jan Dobbe lezen? Ga dan naar www.jandobbe.nl/creatief-met-tekst/columns
