Op 30 april 2000 vierde Beatrix haar verjaardag in Leiden. Ze maakte een rondvaart door de Leidse grachten, wat door talloze camera's werd vastgelegd en 'live' werd uitgezonden op TV. Ik genoot van de beelden. Wat een prachtige aanblik, zo van bovenaf gefilmd: Rapenburg, Hortus Botanicus, Sterrenwacht en ga zo maar door! Beatrix zag ik niet meer, ik was helemaal in de ban van onze stad. Die zag ik nu immers door heel andere ogen en ik moest het zonder morren toegeven: het is echt één van de mooiste steden van het land. Maar ook als je er gewoon doorheen wandelt of fietst (autorijden moet je niet proberen), geniet je van de kerken, klok- en trapgevels, musea, steegjes, pleintjes en hofjes.
Leiden is prachtig, maar je moet het wel weten. Kom je er voor het eerst, dan moet je aanvankelijk door een zure appel heen bijten. Vanaf de snelwegen A4 en A44 kom je immers door buitenwijken die niet al te appetijtelijk zijn en kom je per trein, dan tref je bouwput na bouwput en een allegaartje aan bouwstijlen (de bunker van de Kamer van Koophandel tegenover grauwe flats uit de jaren '70) en schrale parkeerplaatsen waar je hart niet echt sneller van gaat kloppen.
De visionaire Leidenaar Jeroen Maters zag dit al jaren geleden en besloot niet af te wachten. Hij had zo zijn ideeën, nam actie, zocht gelijkgestemden en bemoeide zich met de creatieve en culturele ontwikkeling van Leiden. Maters c.s. bedachten onder meer dat het ook buiten het centrum aantrekkelijk moest ogen en dat Leiden haar talenten moest ontwikkelen en etaleren. Door hun toedoen werkt men nu daadwerkelijk aan het smoel van de stad. Meer groen, minder grauw. Een cultural make over waar Leiden blij van wordt. Een compliment waard.
Jan Dobbe
Reageren op deze column? Stuur een mailtje naar:
