Sinds mei 2010 schrijf ik deze vaste tweewekelijkse column voor de website van Nieuwe Energie Leiden, van welk gebouw ik een dankbare bewoner ben. Met de webredactie heb ik afgesproken dat mijn stukjes betrekking hebben op Leiden en omgeving. Dat is het kader, daarbinnen kan mijn blik zich richten op van alles en nog wat. Wie de column regelmatig leest, weet dat het kan gaan over lieveheersbeestjes of halsbandparkieten, maar ook over bewegwijzering, liquidaties of de mentaliteit van New Yorkers.
Omdat ik graag hoor wat mensen van mijn stukjes vinden, nodig ik de lezer onder elke column uit om per e-mail te reageren op wat ik heb geschreven. Dat werkt nog niet zo. Ik heb zegge en schrijven één keer een digitale reactie gekregen: 'Hoi Jan, leuke column!' Verder blijft het stil, behoudens een enkele mondelinge reactie in de wandelgangen. Hoe krijg ik meer reacties?, vraag ik me dus af. Ik heb wel eens bedacht dat ik mijn column maar tijdens de lunch moet voorlezen in het restaurant van Nieuwe Energie. Dan sta ik oog in oog met mijn lezers, die meteen kunnen laten zien wat ze ervan vinden. Met applaus en gejuich, dan wel met het gooien van de altijd voorhanden zijnde tomaten of eieren… Of ik besteed er aandacht aan in de column zelf, zoals nu, en hoop dat ik mensen er zo toe kan bewegen iets te laten horen. Digitale tomaten en eieren doen immers iets minder pijn. Maar het hoeft natuurlijk niet altijd een waardeoordeel te zijn; het kan ook een suggestie zijn voor een onderwerp, een blijk van herkenning of uiting van een gevoel dat je bij het lezen hebt gekregen.
Doe eens gek, en reageer eens op deze column. Dat is in alle gevallen een positieve daad.
Jan Dobbe
Reageren op deze column? Stuur een mailtje naar:
