Door Jan Dobbe: De Amerikaanse politie heeft ze al eeuwen: helikopters. Ze gebruiken ze om achter boeven aan te gaan, zoals in die hijgerige SBS6-series over ernstige verkeersovertreders. Op een goed moment moeten de boeven hun total loss gereden auto uit en gaan te voet een woonwijk in. Onzichtbaar voor de achtervolgers op de grond, maar prima zichtbaar voor de heli. Met dat ding op je hielen ben je als boef nergens meer veilig.
De politie Hollands Midden heeft jarenlang watertandend naar die helikopters zitten loeren, en nu is het zover. Je kunt geen rood stoplicht negeren of er zit een heli achter je aan, compleet met laser, infrarood en de onvermijdelijke camera. Er gaat geen maand voorbij of er is wel een spectaculaire achtervolging in en boven onze anders zo rustieke Leidse woonwijk.
Op zeker moment stonden er vijf overvalauto's bij ons in de straat, waarvan één met speurhonden, drie motoragenten en een auto met rechercheurs in burger. Boven ons cirkelde een nerveuze helikopter, op zoek naar... ja, naar wat of wie eigenlijk? Was Klaas Bruinsma ontsnapt? Nee, die was dood. Ach, het was Willem Holleeder natuurlijk, staatsvijand nummer 1. En nu had hij zich hier ergens verschanst. We deden alles op slot en kropen onder de tafel. De bel ging, we keken verschrikt om het hoekje van het raam: politie. Ze kwamen ons waarschuwen dat twee tasjesdieven wellicht in de wijk rondzwierven en of we iets gezien hadden. Ja dat hadden we, het begin van de Derde Wereldoorlog. Maar tasjesdieven, nee die niet. Of we voorzichtig wilden zijn, want ze zouden wel eens in de buurt verscholen kunnen zitten. Maar wij wisten wel beter. Die diefjes lachten zich rot en waren al lang en breed vertrokken.
Boven ons ronkte de heli, zwenkte en verdween. Er reed zeker ergens iemand door rood.
Meer columns van Jan Dobbe lezen? Kijk op www.jandobbe.nl/creatief-met-tekst/columns
